Oogcontact - Cammie McGovern (boek 1 OPO 1 + 2)

Adam, een autistisch jongetje van 9 jaar oud is getuige van een moord op een klein meisje. Hij wordt aangetroffen naast haar overleden lichaam. Enkele uren daarvoor waren Adam en het meisje van school verdwenen. Adam kruipt in zijn schulp en kan er niet over praten waardoor de politie vast raakt in hun onderzoek. De alleenstaande moeder van Adam, Cara, schakelt de hulp in van Morgan. Morgan is een twaalfjarig vriendje van Adam. Samen proberen zij te ontdekken wat Adam heeft gezien, maar hoe dichter Cara bij de waarheid komt, hoe meer zij gedwongen wordt om haar eigen verleden onder ogen te zien. Ze is bang dat ze de mensen die ze beschermt, hun levens juist meer in gevaar brengt. 

Ik koos voor dit boek omdat alsook hier de cover me erg interesseerde. De cover is heel erg mysterieus en dat wekte inderdaad interesse bij me op. Na het lezen van de achterflap kwam ik te weten dat het verhaal over een kind met autisme gaat. Dit is een onderwerp waar ik nog niet zo veel over wist en daarom sprak het boek mij echt aan! Ik wou graag weten hoe ze er in het boek mee omgaan en wat ze doen om die jongen te helpen in deze moeilijke situatie.

De manier hoe het boek is geschreven is echt magnifiek! Het is een boek waar je je gedachten bij moet houden en waarover je vaak moet nadenken. Je bent dus constant bezig met allerlei gedachten en emoties die in het boek aan te pas komen.

Ik had vooral een voorspelbaar boek verwacht, waar je alle gebeurtenissen eigenlijk al kon weten. Maar dat was niet zo! Integendeel, het was totaal niet voorspelbaar. Het kwam op sommige momenten zelf een beetje schokkend en vooral spannend uit de hoek. Ik had ook verwacht dat ze bijvoorbeeld de dader heel snel gingen vinden en dat het hele boek over de rechtszaak van de dader ging gaan. Al goed is deze verwachting niet uitgekomen want ze hebben de dader pas op het einde van het boek gevonden. De omliggende situaties en problemen hebben ze ook pas op het einde opgelost. En daar ben ik blij om, want zo bleef de spanning zeker in het boek zitten en ging het niet snel vervelen.

Voor mij was het een heel nieuwe wereld om zo meer te weten te komen over autisme en hoe kinderen daarop kunnen reageren. Het was een heel intrigerend boek met verschillende onderwerpen. Op sommige momenten voelde ik me erg boos, maar op andere momenten was ik blij of had ik veel verdriet voor iemand. Het is wel echt een boek dat veel doet met je emoties.

Autisme heb ik nu een beetje gekoppeld aan mijn culturele ontwikkeling. Het boek wordt ook afgespeeld in de school waar het hoofdpersonage naartoe gaat. Doorheen het boek merk je eigenlijk dat de leerkrachten daar niet echt met zijn autisme om kunnen. Mijn ontwikkeling daarin is als student leerkracht dat ik daar me daar zelf over informeer, dat ik uitzoek hoe ik daar het beste mee kan omgaan. Natuurlijk moet je als leerkrachten met alle soorten karakters kunnen omgaan als je voor een klas staat en je moet in staat zijn om iedereen te kunnen helpen en ze iets bij te leren.