Cultuurportfolio Yoni De Block

Een verhaal over liefde, geluk, vanzelfsprekendheid en hoe dit alles dreigt te verdwijnen. Het verhaal van de man die alles heeft gezien, gehoord en heeft voelen aankomen. Maar ingrijpen kon hij niet, dat is het lot van de onzichtbare man, de dwaler... Als extra taak voor de cultuurportfolio heb ik een toneelstuk, het script ervan, gelezen. Onlangs heb ik nog een toneel online bekeken, maar vandaag vond ik het tijd om het eens te lezen.  In het toneel zijn er 6 personages: Hij, Zij, Gevaar, Leraar, Dwaler en Vriend. Elk vertegenwoordigen de rol zoals ze genoemd zijn. Het verhaal gaat over een jongen (Hij) die verliefd is op een meisje (Zij). Ze hebben elkaar leren kennen op het kruispunt waar ze elke dag elkaars ogen kruisten. Maar 1 stommiteit heeft de rest van zijn leven bepaald.  Het verhaal start in 2001 op school waar Vriend en Hij in dezelfde klas zitten. Zij is nieuw in de klas, maar heeft een verleden met Gevaar. Gevaar heeft een belangrijke rol in het verh

In The only way is UP komen vier hoofdpersonages aan het woord op verschillende sleutelmomenten in hun leven: als kind, puber, jongvolwassene, dertiger, veertiger en vijftiger. Hoezeer verandert je houding tegenover bepaalde thema’s naarmate je ouder wordt? In hoeverre is de manier waarop je in het leven staat al van jongs af aan bepaald? Is er een manier om ouder worden niet langer als een eliminatie van mogelijkheden te beschouwen, maar als iets om naar uit te kijken? Een voorstelling over alledaagse dingen, in een surreëel universum dat alles wegheeft van een langgerekte lsd-trip. Na hun felgesmaakte debuut The Great Downhill Journey of Little Tommy, laten Boris Van Severen en Jonas Vermeulen de zelfgeschreven soundtrack van deze voorstelling dit keer niet door een rockband brengen, maar door twee dj booths die live muziek én (neon-)quotes tegen elkaar op samplen. Normaal gezien ging ik 19 maart naar een theater van Bruno Vanden Broecke. Eentje waar ik al lang op aan h

"Ambrose zit thuis omdat zijn 'vrienden' hem bijna hebben vermoord door een pinda tussen zijn boterham te stoppen. Niet dat Ambrose dat erg vindt - hij voelt zich in het souterrain van een ouder Grieks echtpaar, waar hij met zijn moeder woont, veel fijner dan op school.  Dan komt tot schrik van Ambroses moeder de zoon van de Grieken weer thuis wonen: Cosmo, vers uit de gevangenis. Ambrose krijgt van zijn moeder te horen dat hij ver uit zijn buurt moet blijven.  Maar Ambrose ontdekt dat hij en Cosmo een bijzondere liefde delen: scrabble. En Cosmo ontdekt dat hij Ambrose goed kan gebruiken - als zijn moeder er maar niet achter komt!"  Om heel eerlijk te zijn sprak dit boek mij eigenlijk niet aan op vlak van cover en achterflap. De reden dat ik dit boek aangekocht en gelezen heb is omdat het slechts 247 pagina's bevat. En begrijp me niet verkeerd; ik lees heel graag en doe dit vaak als ik er tijd voor heb. Ik ben gewoon geen fan van (ultra)dikke boeken v

Ik staarde hem na, mijn handen rond het tafelblad  geklemd. Ik wist niet dat ik zo kon haten. Ik klampte  me vast aan dat gevoel. Staarde naar de wonde aan de  binnenkant van mijn arm. Dit keer, eindelijk, zouden  de zaken niet gaan zoals hij dat wilde. Dit keer zou ik  beslissen wat er in mijn leven gebeurde.  We hadden hier niet moeten zitten. Ik had dit kunnen  voorkomen. Ik had anders en beter moeten kiezen.  Maar toen ik eerdere keuzes maakte, had ik geen idee  dat het tot dit zou leiden, tot deze keuze. Zal ik ooit  stoppen met me alleen al daarover schuldig te voelen? Ik had beter moeten luisteren. Niet alleen naar wat er  gezegd werd, maar vooral naar wat verzwegen werd. En  nu zit ik hier en zwijg uit alle macht, in de hoop dat jij  het dan misschien verstaat. Ik heb dit boek gekozen puur op de cover en de achterflap. Ik ben niet gaan kijken naar de beschrijving van het boek en over wat het zou gaan. Ik heb dit boek op 2 dagen uitgelezen. Je zou denken dat dat la

Jo March reflecteert heen en weer over haar leven en vertelt het geliefde verhaal van de March zusters - vier jonge vrouwen die elk vastbesloten zijn om het leven op hun eigen voorwaarden te leven. Een tijdje geleden ben ik de film 'Little Women' gaan kijken in de bioscoop. Het verhaal gaat over 4 zussen die elk hun eigen leven willen leiden. Je ziet veel flashbacks naar vroeger, maar ook veel beelden van het leven waarin ze nu leven. Ik wou deze film echt heel graag gaan zien omdat het verhaal mij echt wel aansprak. Zelfs voor de acteurs en actrices kan je niet thuisblijven. Ze hebben hun rol zo goed vertolkt! Als ik eerlijk ben heb ik het boek nooit gelezen. Ik heb er enkel van gehoord tijdens de lessen Nederlands in het eerste semester. Daarna zag ik dat ze het verfilmd hadden en wou ik de film heel graag zien. Ik kan dus de film niet vergelijken met het boek, maar ik denk wel dat het zeer soortgelijk is. Ik vond de film echt een topfilm. Het einde was e